Categorie: Frankrijk-Duinkerke
-
Op weg naar Engeland en een school gebouwd
Ik roep Himdad nogmaals, maar geen beweging in de tent. Net wanneer Kevin en ik ons omdraaien om weg te gaan, ritst de tent eindelijk open. Maar Ahmad komt naar buiten. Hij vertelt ons dat Himdad en zijn broer, samen met Firsat en zijn vrouw, gisterenavond zijn vertrokken. “Huh? Waar naartoe”, vraag ik Ahmad? Hij…
-
Nieuwe ontmoetingen, oude vrienden
Vandaag is Kevin terug mee naar Duinkerke. Hij ontmoet voor het eerst Himdad en Firsat. Ik ben zo blij dat ik ze eindelijk aan elkaar kan voorstellen. En het zit natuurlijk direct goed. We gaan nog eens het hele kamp rond om te kijken waar hulp nodig is. Best een opgave, want alweer is het…
-
Thank you’s en sorry’s
Terug op mijn favoriete parking. Het zonnetje schijnt 🙂 En zo te zien ben ik niet de enige Belg 😉 De Belgische media is er ook! Nog maar net binnen in het kamp en ik word al opgevorderd door de Britten om te helpen met een grote levering. Het valt me onmiddellijk op hoeveel rustiger…
-
Tweede solo-bezoek
Van hot naar her rennen, dat is zowat mijn dag samengevat. Na mijn eerste solo-bezoek, dat goed was meegevallen, besloot ik regelmatiger naar Duinkerke terug te keren om de handen uit de mouwen te steken. Want hulp was heel hard nodig. Vandaag leerde ik meer over de structuur en werking van het vluchtelingenkamp. Of beter:…
-
Solo in Duinkerke
Vandaag was ik weer in Duinkerke. Op mijn eentje. In de modder. Maar gelukkig scheen de zon volop. Een van de betere dagen dus, maar toch behoorlijk koud om in een tentje te moeten slapen. Ik had echt al mijn energie nodig om nog veilig thuis te raken. Zo moe! Er stond heel veel wind…
-
Modderkamp
Als je dacht dat het eerste deel van mijn verslag moeilijk was om te slikken, dan ga je zeker moeite hebben met dit verslag. Het kostte me ettelijke uren om dit in woorden te omschrijven. Normaal ben ik een vloeiend schrijfster, maar deze keer raakte het me allemaal zo erg – ook al was het…
-
Getto
Ik weet niet waar te beginnen. Ik blijf maar malen in mijn hoofd, steeds weer opnieuw. Dit was ons 3de bezoek aan de Jungle van Calais en ons allereerste bezoek aan het vluchtelingenkamp van Grande-Synthe, in Duinkerke. Ik was erg optimistisch toen we vertrokken. Het was nog steeds donker buiten, maar na een half uurtje…