Stretchers

Gisteren zijn we voor de tweede keer naar de opslagplaats in Incourt gereden, een ritje van maar liefst 4 uur heen en terug 😬

Onze auto zat volgestouwd met slaapzakken, stretchers, kinderkledij, hoofdlampen en zaklampen, powerbanks en speelgoed en droogvoer voor honden. Buiten de stretchers die we zelf in Legerstock Debackere Roeselare hebben gekocht, kregen we al de rest van vrijgevige donateurs. De Legerstock doneerde ook nog eens de 20 slaapzakken. Aangekomen in Incourt propten we de slaapzakken en het hondeneten in Vlads Ranger. Die zat meteen overvol. Hij zou namelijk volgende week (allicht volgend weekend) alweer naar Oekraïne vertrekken. De rest kreeg voorlopig een plaats in de garage, waar het opnieuw gesorteerd en ingepakt zal worden.

Vlad verwelkomde ons in de woning van zijn vriend. Toen Stepan ons zag vertelde hij ons dat ze aan het barbecuen waren buiten. Ze hadden twee grote varkens gekocht en barbecueden het vlees naar een Oekraïens recept. Even later kwam Stepan terug binnen met een bord vol lekker geurend vlees voor ons om te proeven, en hij had meteen ook een groot stuk buikspek voor ons ingepakt om mee te nemen naar huis. En we kunnen je verzekeren: super-lekker!

Terwijl we een kopje koffie kregen aangeboden toonde Vlad ons honderden foto’s van trips naar Oekraïne: foto’s met vrachtwagens en bestelwagens vol gedoneerde goederen die werden afgeleverd, foto’s met burgers en (burger-)soldaten die benodigdheden met een dankbare blik in ontvangst namen, afgestempelde papieren waarop bleek welke goederen bij wie terecht kwamen, etc.

Hij vertelde ook dat de nood zo hoog is dat de meeste noden recht vanuit de vrachtwagen of de bestelwagen worden uitgedeeld aan de mensen die lange tijd staan wachten. Er is ook geen tijd om even te blijven hangen: meestal rijden de chauffeurs direct terug naar huis om de volgende lading op te halen. Ze rijden er ongeveer 18 uur non-stop over tot aan de Pools-Oekraïense grens. Er zijn al pogingen ondernomen om ook tot bij de frontlinie te komen, alsook in steden zoals Marioepol. Deze laatste blijkt nog altijd geen optie te zijn gezien chauffeurs worden beschoten van zodra zij de stad naderen. Het is behelpen. De goederen worden dus vooral verdeeld rond de verzamelpunten voor vluchtelingen en de militaire kampen.

Een rit heen en terug naar Oekraïne kost de chauffeurs ongeveer €700 aan diesel/benzine. We overhandigden Vlad daarom €350 van ons donatiebudget voor de tankbeurten onderweg. Daar komt nog een betalingsbewijs van.

We leerden dat de meest urgente noden nog steeds medisch materiaal is, alsook medicatie — jammer genoeg is de meeste medicatie enkel op doktersvoorschrift te krijgen. We zijn momenteel nog even aan het bekijken wat wij zelf nog kunnen doen, samen met onze apothekeres. En natuurlijk is alle hulp hierbij welkom.